Ülkenin tam 35 yılını gasp etmelerine;
       Ülkenin kalkınması için harcanacak - Ki, toplamda yaklaşık bir trilyon dolar-
paranın terörle mücadelede harcanmasına neden olmalarına;
       Seçimde, yörelerinde kendi çalıp-oynamalarına(!), başka düşüncelerin sandıkta
temsil edilebilmesini engellemelerine;
       Kırk bin insanımızı gözünü kırpmadan öldüren ve buna rağmen pervasızca yine: “Gerekirse bu namluları size çevirmesini çok iyi biliriz!” diyen bebek katillerine;
      Yörelerinde yarattıkları bu terör ortamını iyi değerlendirip(!) sözde tedbirlere 
rağmen PKK’dan sandığa teslim paket oy kullanmalarına;
      Öncekilerin PKK formalı elbise ve keleşlerle dağda boy boy resimlerini basından 
zaten biliyorduk. 
     Kaç askerimizin, masum insanımızın kanı var o kısmı meçhul.
     Yeni seçilenlerin de öz yönetimlerini kurana kadar(!) part-time mecliste ve dağda 
olacağı şüphesine; 
     Demokrasi, insan hakları, kardeşlik ve barış temennisine rağmen İmralı ve Kandile 
selâm gönderen ve içten içe Kürdistan hayali kuranlar dâhil:
     Bin yıldır Anadolu’da bir Türk devletini hazmedemeyen Haçlı zihniyeti;
     Bizans ve Pontus özlemcileri;
     Büyük Ermenistan hayali kuranlar;
     Bunca şehidimize rağmen bir türlü:” Hepimiz Mehmet’iz…” diyemeyip; “Hepimiz
Ermeniyiz!” diyenler;
    “Bu iş iyi oldu.” Diyen salon sosyalisti, 

“Türkiye’de evlenecek erkek yok.” diyen entel
sanatçılar(!); 
    “Vatanım ru-i zemin, milletin nev-i beşer…” Diyen anlayışın Türkiye’deki destekçileri
 entel Marksistler; 
    Büyük Kürdistan hayali kuran AB, ABD, Ermenistan, İsrail, “Türkiye’de seçimlerde demokrasi, insanlık, kardeşlik kazandı.” diyecekler.
   Halk ise şimdilik meclisin “Truva Atı” olarak görecek…
   Özetle: 
    PKK’nın siyasal 
kanadının bir samimiyet ve demokrasi testinden geçeceği bir 
süreçle başbaşayız. 
   Ya demokrasi ve bin yıllık kardeşlik çerçevesi içinde bir potada yoğrulmuş, tek devlet 
tek millet anlayışına entegre birliktelik ya da düşmanlık 
kazanacak… 

Çetelerle Koalisyon Kurmak
     “Ağızdan çıkan söz de namlıdan çıkan kurşun gibidir; ikiside geri dönderilmez.” Demiş
atalarımız.
      Kurşunun telâfisi yok; öyle bilirdik. Gerçi İktidar onu çözümle halletti!
      Ancak, söz hedefini vursa da(!) kırsa da telâfisi var; pişmanlık duyar özür dilersin…
      Neden yazdım; açıklayayım:
A.    Davutoğlu’nun Trabzon mitinginden çarpıcı bir cümle; aynen alıyorum: “Karşımız-
da artık üç parti üç de çete var; altısı da bir; hepsi gelse ne yazar!?”
     Çete diye bahsettiği o üç parti bu gün yine Mecliste…
     Kast ettiği diğer 

çeteler ise: PKK, DHKP-C ve Paralel…
     CHP, MHP ve demokratik sınırlarda kalmak şartıyla HDP, ülkeyi idare talip partilerimiz-
den bir kaçı… Beğenirsin-beğenmezsin; oy verirsin-vermezsin, seversin-sevmezsin ancak saygı göstermek zorundasın. 
      Partileri çete ilân etmek ne siyasi reflekste ne de üslupta yok; “yüksek demokrasi”niz 
bunu kaldırmaz!
     Bu gün olduğu gibi, birilerini DHKP-C, PKK ve İktidar’ın icat ettiği Paralel’ le özdeşleştirip illegal ilan eder ve çete dersen gün gelir yüce Yaradan seni o çeteye muhtaç eder! 
      Koalisyon görüşmeleri arifesinde tam da o yerdeyiz…
      O yerdeyiz de bakıyorum; halâ ortalığı yatıştıracak ne bir özür ne bir pişmanlık belirtisi 
var çağrıyı yapanlarda…
     Aksine, halâ diklenme, meydan okuma ve hakâret: “Yumrukla el sıkılmaz. Yumrukla bize diz çöktüreceğinizi sanıyorsanız, deneyen 
oldu; kimse başaramadı!”
     Yapmayın! Kim yumruk sıkmış, kim denemiş? 
     Kaldı ki, yumrukları sıkılı, “davetime gel havalarında”, pişkin pişkin koalisyon arayışında olanlar da onlar,  sorun, çetelerle(!) nasıl olacak?
     Erken seçim olmayacağına göre cevabını bekleyip göreceğiz…