Olmuyor… Bu böyle gitmiyor.
Eskiden her şeyin bir değeri vardı. Racon kesmenin bile.
Bu işleri öyle herkes beceremezdi. Önce kapı dibinde pabuç düzelteceksin. Sonra kademe,
kademe tırnaklarınla kuyu kazar gibi ağır aksak yukarılara tırmanacaksın.
O bile yetmeyecek. Tedrisattan geçeceksin. Maçoluk yapacaksın…
Ama…
Maskaralık yapmayacaksın.
…Ve bileceksin ki geldiğin her nokta sana ustalarının emanetidir.
Vakit tamam olup, gün dolduğunda…
“Berhudar ol Koçum” bile demeyecekler.
“Haydi, Abbas vakit tamam…” Diyeceklerdir.
İşte o vakit tamam olduğunda değil caz yapmak topuklarını bile tıkırdatmayacaksın.
Hürmetle, suhuletle ve sükûnetle ve dahi vazifeni yapmanın ve de tarihe mal olmanın
huzuru içince mekân-ı cennet olacaksın.
Ki senin için hayır dua etsinler. Ki senin için gelip geçmedi desinler. Ki sana merdiven
aralarında değil… Layık olduğun yerlerde yer ayırsınlar.
Hiç olmazsa,
Delikanlı azacık yampiri giderdi ama yine de iyi adamdı…
Çok gürlerdi ama davulu yine de gaydalı çalardı desinler. İsterdik ki şu fani Dünyada hoş
bir seda bırakasın.
Ama olmadı,
Bir çuval inciri berbat ettin.
Sana güvenen garip, gurabayı…
Yaşlısını, gencini ve kundaktaki bebeyi, inançlısını inançsızını, ezileni ve dahi ezeni kendin
gibi üç mecidiyeye satın almaya kalktın.
İsterdik ki,
Şu fani Dünya sana hayır dua etsin.
Ama sen,
Aç insanların açlığından,
Dertlilerin derdinden,
Umutsuzların umudundan,
Kendini adamışların adanmışlığından… Faydalandın.
Değer-miydi?
İki odalıda yaşayıp gönüllerin şahı olacağına… Kırk odalarda geğirip her iki dünyanın da ahı
olmaya değer-miydi?
Bu atalar sözleri yetiştiğin muhitlerde başka dilde söyleniyor olsa da… Belli ki kaş göz
işaretleri ile de olsa… Sana bunları anlatacak ced nasip olmamış.
“Evlat hazmedeceklerini tıkın,
Edebi, adabı ve dahi saygıyı elden bırakma,
Büyüdükçe küçül… Ki gönlün her daim büyük kalsın.
Bu dünya senden önce de vardı… Senden sonra da var olacak,
Millet hep burada idi ve burada olacak… Lakin sen nerede idin ve nerede olacaksın?
Sen fanisin Dünya baki… Terk-i diyar ederken hiç olmazsa dil ucu ile de olsa bir fatihayı
hak et.
Düzgün gelemesen bile… Düzgün gitmesini öğren.
Oynatayım derken köçek olma,
Fani mülkün esiridir, mülk ise bakinin esiridir…
Zulmün faizi yüksektir. Danasını ödemekten anasına sıra gelmez.
Garibin ahı, Yezidin ceremesi hiç bitmez.
Alma mazlumun ahını, çıkar aheste-aheste.”
Ve sonra,
“ZULM İLE ABAD OLANIN AHİRİ BERBAD OLUR.”