Birkaç yıl önce, hıncahınç dolu bir kongre salonunda, Mesut Barzani sloganlar eşliğinde alkışlanarak kürsüye çıkarılmıştı. O gün canım o kadar çok yanmıştı ki, ifade etmekte bile zorlanıyorum.

Bugün aynı Mesut Barzani çıkmış, Türkiyenin müdahalesi halinde savaş başlatacaklarını söylüyor ya, inan aynı şekilde canım yanıyor.

Besleyip büyüttüğümüz, adam yerine hatta devlet başkanı gibi törenle karşıladığımız, hatta ve hatta paçavra bayraklarını, ülke bayrakları gönderine astığımız İT, bugün bize havlıyor ya, inanın bunun müsebbiblerini bir içimlik su da boğasım geliyor.

Deneme yanılma usülü ile iç ve dış politika üretmenin ülkemi getirdiği nokta da bir o kadar canımı yakıyor inanın.

Türk Milleti, öyle bir hale düşürüldü ki, iç savaşta ölmesinler diye ülkeye aldığımız ve her türlü besleyip adam ettiğimiz Suriyeli itlerin, " Bu Türkler pislik millet, bunları dünya ülkeleri bile istemiyor, biz bunlarla nasıl yaşayacağız" diyerek sokaklarımızda dolaştığı bir durumu nasıl hazmedeceğiz bilemiyorum.

Asıl zoruma giden ise, ülkeyi yönetenlerin, bütün bu olanları başarı gibi göstermesi ve nüfusun yarısının bunlara inanması.

Dünyadan soyutlanıp,   Kuzey Kore gibi kabuğuna çekilmiş bir ülke haline getiriliyoruz yavaş yavaş. Herkesle kavgalı, herkesle sorunluyuz. Önümüze geleni ısırıyor, arkamıza geleni tekmeliyoruz.

Bu varoş kültürü ve kabadayılık, maalesef bu zamana ve bu sosyaliteye uymayan davranışlar silsilesidir. Hele de devlet adamlığı profiline hiç mi hiç uymamaktadır.

Devlet yönetmenin, her adamın işi olmadığını, kabadayılıkla devlet işlerinin yürümeyeceğini, aklıselim ve vakur insanlara özgü bir meziyet olduğunu, yıllardır anlatmaya çalışıyorum da maalesef kimse anlamıyor.

Kalın sağlıcakla.