En çok ithalat ve ihracat yaptığımız ülke;
Üç milyon altı yüz bin vatandaşımıza ikinci vatan;
Avrupa Birliğine girme konusunda, genel kurulda Yunanistan’dan sonra en büyük muhalefet yapan;
Yaklaşık bir milyon vatandaşımıza çifte vatandaşlık hakkı veren;
Ülkesinin kültürüne, diline tam vakıf olmadan, yakınlarını tam tanımadan büyüyen ve kayıp nesil dediğimiz 5-20 yaş arası insanlarımızın asimile edildiği; Değişik gerekçelerle yaklaşık Türk ailelerin elinden çocuklarını alıp Alman ailelere evlatlık vererek Hristiyanlaştıran AB ülkesi Almanya…
Son günlerde gerginleşen Türkiye ilişkilerinde diplomatik nezaketten uzak gittikçe sertleşen karşılıklı restleşmeler yaşanıyor.
Yıllara dayanan bir birikim var; haliyle tepkimiz had bildirme içerince biraz, hele söz konusu ülkem olunca da ister-istemez hissi davrandı kalemimiz…
Ancak hissi bakıyor olsam da yaşanan sürece gösterdiğimiz tavırda haksız değiliz hani; hatta geç kaldık bile diyebilirim…
*
Hatırlayın…
Yıllarca THKP-C’nin yıllarca hamiliğini yaptı.
Teröristleri iade edin taleplerimiz hiçbir zaman karşılık görmedi.
NATO’ da müttefik iki ülke olmamıza rağmen tavrını ülkem aleyhine sürdürmekle kalmayıp: Parasını vererek satın aldığımız silahları, PKK ile yapacağımız mücadelede, “Kullanamazsınız!” diyerek engelledi; yeni silah anlaşmalarını bu şarta bağladı…
PKK’nın etkin lider kadrosuna, İnterpol’ce arananlar listesinde olmalarına rağmen yakalamadığı gibi ülkesinde yıllarca hamilik yaptı;
“İade edin…” Taleplerimize kulak asmadı!
Geçtim; uzun yıllar PKK’yı terör örgütü listesine almadı.
Ülkesinde PKK’nin örgütlenmesine, mali kaynak yaratmasına, tehdit ve şantajla para toplamasına, Türkiye aleyhinde faaliyetlerde bulunmasına, Türk vatandaşlarımız üzerinde baskı kurmasına göz yumdu!
Özetle, PKK ile ilgili ülkemin haklı taleplerine Almanya tarafından itibar edilmedi…
Ergenekon, Balyoz ve Askeri Casusluk Davalarının kumpasçı savcı ve hakimlerine kucak açtı!
“Verin yargılayalım…” İsteklerimize ki, halâ devam ediyor, kayıtsız kalmak bir tarafa, firarilerin iltica taleplerini dikkate aldı.
En vahimi de 15 Temmuz’da darbe girişiminde bulunan Fetöcü subay ve generalleri ülkesine buyur etmesiydi ki, her fırsatta Türkiye’deki demokrasi, insan hakları ve hukuk ihlâlleri eleştirisi yapan Almanya’nın, ülkemde, Cumhuriyeti, hukuku, demokrasiyi, insan haklarını hedef alan darbe girişimine hamilik yapmasının, faillerini iade etmeyerek yargılanmalarını engellemesinin hiçbir mantıklı açıklaması yok.
Bu durumda, “Acaba darbenin arkasında olan ülkelerin başında Almanya mı var? “dersek hiç de haksız sayılmayız…

Hele referandum öncesi Cumhurbaşkanı ve diğer milletvekillerimize Almanya ’yanın giriş izni vermemesi, engellenmesi diplomatik nezaketle hiç açıklanmaz.
Tabi bu yapılan diplomatik nezaketsizliğin rövanşı İncirlik ve Konya üssünü ziyaret etmek isteyen Alman milletvekillerine izin vermemekle alındı; sonuna kadar katılıyorum.
Daha sonra duyduk ki, izin problemi NATO aracı yapılarak aşılmış; ne yalan söyleyeyim üzüldüm…
*
Asıl restleşme Alman gazetecilerin, Türkiye içinde ülke aleyhinde gizli toplantılar yaptığı gerekçesi ile tutuklanmasında yaşandı…
Tutuklu Alman gazeteci dedikleri de çifte vatandaşlık hakkı bulunan Türk vatandaşımız; iadesi istendi kabul etmedik tabi…
Gerekçemiz hukuki…
Uluslararası hukuk: “Çifte vatandaş kimliği bulunanlar, bir suçtan dolayı hangi ülkede yakalanmış ise o ülke hukukuna göre yargılanır…” der; bu kurala göre haklıyız.
Ha, gerekçe göstermeden de iade etmesek de yıllarca, THKP-C, PKK, kumpasçı ve darbeci Fetöcü teröristleri Almanya’dan iade etmesini bekleyen bir ülke olarak bu tavrımızda hiç de haksız değiliz diyebilirim; kısasa kısas…
*
Son olarak bu gerginliği seçim malzemesi yapmaları, vatandaşlarına ekranlardan hitap ederken ülkeme hakaretleri çok çirkindi…
Demokrasi ve insan hakları ihlallerini bahane ederek, vatandaşlarına, “Türkiye’ye gitmeyin…” çağrısına, biz de tepki olarak mütekabiliyet esasına göre ayniyle karşılık verdik:
“Almanya’ya gitmeyin…” dedik vatandaşlarımıza...
Seçim arifesiydi, haliyle, “Ülkene düşmanlık besleyenlere oy vermeyin…” çağrısı yaptık.
Hakaret, aşağılama yoktu. Aksine, hakaret edenler kendileriyken alınmışlar beyler!
Ve Almanya Savunma Bakanı çıktı: “Türkiye bizi aşağıladı; kendisinin talep ettiği saygıyı bize de göstermeli…” dedi.
Ve akabinde silah ambargosu kararı aldı…
Satın aldıklarımızı teröre karşı zaten kullanamıyorduk mesele o değil, varsın alsın; sorun düşmanca tavrı…
Ve başından itibaren süreci takip eden biri olarak sade “Yuh!” diyorum.
Her ağzına geleni söyleyeceksin;
Ülkeme düşmanca hisler besleyen THKP-C, PKK, FETÖ örgütlerine yıllarca destek verip hamilik yapacaksın;
AB ülkelerine ayar vererek Türkiye düşmanlığını körükleyeceksin;
AB’ ye girmemizi önlemek adına, diğer birlik üyelerine baskıyla sürekli yeni fasıllar açtıracaksın;
Ve diyeceksin, “Aşağılandık; Türkiye bizden beklediği saygıyı bize de göstermeli…”
Halbuki kendileri başlattılar ve yıllardır da durum bu yöndeydi.
Sadece karşılık vermedik; sustuk. Acizlik sandılar.
Suskunluğumuz sadece kendimize saygımızdandı…
Ha şunu da biliyoruz, saygı jest değil karşılıklı zorunluluktur…
Çok çalıştıklarını, güçlü bir ekonomiye sahip olduklarını, hasbel kader zengin olmadıklarını,
AB’nin en etkin ve sözü sayılır üyesi olduklarını biliyoruz.

Ancak bu durum saygısızlıkta sınır tanımama hakkı vermez…
Saygı gösteren saygı bulur…
Her ne kadar hissiyatım düşüncelerimi, kalemimi etkilemiş olsa da son sözüm:
Ülkeler arasındaki iyi ilişkiler sözlü dahi olsa çatışmaları körükleyerek devam ettirilmez.
İlişkilerde, mantıklı ve çözüm odaklı cevapları tüketmeden, karşılıklı diyalog ve çıkar ilişkisi içinde olaylara akılcı ve soft yaklaşmak esas olmalıdır.
Bu polemiklere toplumlarımızı dahil etmeden inşallah akıl galip gelir…