Gece midir insanı hüzünlendiren,

Yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Gece midir seni bana düşündüren 
Yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
                                                 Özdemir ASAF
 
Hissedilen yalnızlık, maddesel mi yoksa zihnimizin oyunu mu? Zaman zaman çevremizde yeteri miktarda insan vardır fakat kendimizi tek başına kalmış hissedebiliriz. Bu kadar insanın içinde kendimizi yalnız hissetmek uzun sürmekteyse depresyon başlangıcından söz edilebilir. Burada önemli olan durumdan kurtulmak için bizim çabamız başta gelmektedir. Yalnızlık duygusundan kurtulmak için yapmamız gerekenleri şöyle sıralayabiliriz; 
  _Öncelikle bu duyguyu zihnimiz mi yaratıyor ona bakmalıyız, bunaldığımız her durumda özgüvenimizi kaybetmeden güçlü olmaya çalışmalıyız.
_ Kendimize özel anlar yaratmalıyız. Mutlaka kendimizle ilgilendiğimiz zamanlar olacaktır. Dolayısıyla bu zamanları iyi değerlendirmek gerekmektedir. Kendimize en çok sevdiğimiz uğraşları hobi olarak seçmeliyiz. Kitap okumak (ki yalnızlık duygusuna çok iyi gelir), doğayla baş başa kalmak, bitkilere ağaçlara dokunmak iyi gelebilir.
  _ Ne kadar, kimsem yok beni anlayan, desek de mutlaka bir kişi vardır sohbet edebileceğimiz. Herkesle vakit geçirmek değil, bizi en mutlu eden insanla vakit geçirmek en iyisidir.
_ Sürekli kaygılı, olumsuz düşünen insanların hayatımızda bulunması, bizi negatif enerjiye boğar. Çevremizden bu tür insanları uzaklaştırmak en idealidir. Eğer uzak duramıyorsak (yakınlarımız olabilir) bu olumsuz enerjiyi üzerimizden atmak için ortam değişikliği yapmalıyız.
_ Unutulmaması gereken en önemli unsur, insanoğlu çok güçlüdür, Yüce Allah çekemeyeceğimiz yükü asla yüklemez, dolayısıyla yalnızlık hissi geldiğinde bunu düşünmeli, ne kadar güçlü olduğumuzu hatırlamalıyız.
  _ Beyin gücünden bahsedilir sürekli. Beyin gücünü ancak ona emir vererek ortaya çıkarabiliriz. Bilinçaltımız bizden bağımsız çalışır, kesin ve net içsel konuşmalarla yönlendirebiliriz.
  _ Bizi anlayan insanları çevremizde her zaman bulmak mümkün olmayabilir, aslında kimsenin kimseyi anlaması da çok önemli bir durum değildir. İnsanın kendini bilmesi dik durabilmesi için yeter de artar bile. Neden çevremizde bize sürekli destek veren kişilere ihtiyaç duyarız ki. Onaylanmaya ihtiyacımız olmadığımızı bilmemiz gerekmektedir. 
_ Simdi söyleyeceklerim size alakasız gibi gelebilir, fakat duygularımızı yönetmemiz için başlangıç unsurlarıdır. Örneğin, kendi kişisel bakımımıza elimizden geldiğince önem vermeliyiz. Ye kürküm ye olayına bağlamak istemiyorum tabi ki, ama şu da bilinen bir gerçek dış görünüş önemli. Ne acı gerçek ki insanlar bunun için saygı duyuyorlar. Konudan çok sapmadan, kişisel bakimin öneminden  bahsedelim. Kendimizle vakit geçip sağlıklı olduktan sonra kendimize güvenimiz de artar. Yalnız olmak çok zor ve abartılı bir durum haline gelmez.
   Kendimize güvenelim başkasına değil, aşamayacağımız hiçbir sorun yok...
                       Saygılarımla...