Paranın gücü, yaşayan her bireye görevler yükler. Üstlendiğin görevler veya riskler karşılığında, para piyasası sana bir miktar para verir. Kapital (para) yönetir dünyayı. Para ne derse o geçerlidir. Kapital, çocuklara da görev vermiştir. Çocukların görevi, okumak… Eğitim değil, okumak. Eğitim ayrı şey, okumak ayrı… Eğitim, insanı bedensel, ruhsal, sanatsal, ahlaksal, sporsal, sağlıksal, beyinsel, sosyal yani bir bütün olarak yetiştirmektir. Eğitim; spor yaparak bireyin bedeninin sağlıklı gelişmesini, sağlıklı yaşamasını sağlar. Eğitim; estetik algısı yaratarak bireyin sanata ilgi duymasını sağlar. Sanatla uğraşan sanata ilgi duyan bireylerin beyin gelişimi üst düzeydedir. Eğitimde; yazılıdan yüksek not alan değil, yalan söylemeyen arkadaşlarına yardım eden insanlar önemlidir ve değerlidir. Okumada not ortalaman tutarsa takdir edilirsin ya da sana teşekkür ederler. Arkadaşını dövsen, yalan konuşsan da fark etmez. Notların yüksekse takdir edilirsin. Oysa sporda başarılı olup okul takımına girmenin, okulun resim sergisinde eserin olması, okul tiyatrosunda başrol alman, şiir yarışmalarında dereceye girmen ya da yardımsever kişiliğinle çevrendekilere yardımcı olmanın hiçbir değeri yok…

Not ortalaması gökten inmiş ayet gibidir, üstünlüğünü tartışamazsınız. Yaptığın iyi şeylerin değerinin olmaması ve başarının sadece not odaklı olması sonucu psikopat gençler yetiştiriyoruz. Bankaları dolandıran, hortumlayan insanlar okul yıllarında hep başarılı sayılan gençlerdir. Terör örgütlerini kuranlar, yönetenler okul birincileri ya da derece yapmış insanlar değil mi? Derece yapmamış olsalar bile bu insanları nasıl yetiştirdik diye hiç düşündünüz mü?

Para ya da kapital senin ne ürettiğine bakar. Okul futbol takımında gol kralı olman para etmez. Fizik, kimya, matematik ve edebiyat ortalaman belirler senin değerini…

Öğrenciysen okuyacaksın. Bu nedenle eğitimi bir tarafa bırakıp okumaya yönlendiririz çocuklarımızı. İsteklerinin önemi kalmaz, ne istediğinin, yeteneğinin anlamı yoktur. Bireyi bir bütün olarak yetiştirmek, bırakılır, paranın istediği yapılır.

Gelişmiş ülkeler böyle midir? Elbette hayır. Para, zaten gelişmiş ülkelerdedir. O gelişmiş ülkeler, senin eğitim almanı ve kendi çocuklarıyla eşit yetişmeni ister mi?

İngiltere’de okuma yazma öğretimi üç yıl sürer. Birinci, ikinci ve üçüncü sınıfta çocuk oyunlar oynar, spor yapar, şarkılar söyler. Oyun çağındaki çocuğa oyun oynatırlar. Bizde dört ayda okuma yazma öğretmezsen başarısız öğretmen derler. Sınav maratonu birinci sınıfta başlar. Şarkılar oyunlar yerini test çözmeye bırakır. Oyun çağındaki çocuğu masa başında çalıştırmaya başlarız ki papağan gibi sayıları ezberleyebilsin…

Çocuğu okutmamalı onu eğitmeliyiz. Çok şeyin değişeceğini hep birlikte görürüz.