Kiminin alnı küçüktür. Doğuştan erkek olacağı yazılamaz; sığmaz alnına, kısaca “kadın” yazılıdır… Samsun sokaklarında eski kocasının darbesiyle yerde yatarken kafasına öldürücü tekmeler yer. Küçücük kızı da sanki kendi kaderini izlermişçesine “anne, anne” diyebilir annesinin başucunda sadece… O insan asfaltın üzerinde sırtüstü yatarken, o tekmeleri yerken sadece izleyebiliriz biz… O insan, kızının gözleri önünde kafasına aldığı tekmelerle ölürse ne olur? Alın yazısıdır, o kadar…

Kiminin alnı sadece “kadın” yazılabilecek kadardır. Tatlı bir kız çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Kim bilir belki de: Gâvur olmaması için cumhuriyet okuluna gönderilmemiştir. 14 yaşına varmadan kendinden yaşça büyük birine münasip görülerek evlendirilmiştir. Çocuklarına “ana” olmuş; cennet, ayaklarının altına pas pas olmuştur. Hayatı boyunca kocasının sözünü kesmemiş, sözünün üstüne söz söylememiş, başkalarının yanında yüksek sesle gülmemiştir. Okula gidemeyip okumayı bilmediği için gâvur olmamıştır ama yol bilmez, hastane bilmez-yarım akıllı- olmuştur. Hayatı boyunca mini etek giymemiş, vakitli vakitsiz sokağa çıkarak erkekleri “tahrik etme suçu” asla işlememiştir ama torunu yaşında bir erkek tarafından önce tecavüze uğramış sonra boğularak katledilmiştir, alın yazısı böyledir…

Alnı küçük olduğu için alın yazısı kısa olan o kadar insan vardır ki dünyada. Öyle mal, mülk, para ve güç yazılamadığı için “yoksul” yazılabilmiştir. Hem bu yoksulluğu doya doya yaşarsan sonsuz mutluluğun kapıları sana açıktır. Yapman gereken sadece senin elinden alınan haklarına itiraz etmemek… Sen ve senin gibilerden çalınarak yaşanan başka hayatları kutsal kabul etmek… Bu senin imtihanındır. Deden de, dedenin dedesi de bu imtihana girmiş ve başarıyla geçmiştir. Sadece sen ve senin gibilerin aynı imtihana girmesine, onların girmemesine de itiraz etmemelisin… Onlar, “sonsuz mutluluğu” yaşayamayacaklardır. Mal mülk sahibi olanların dedesi de, dedesinin dedesi de mutsuz yaşayıp mutsuz ölmüşlerdir, sen bilmezsin(!)

Bazılarının alnı olmadığı için yazılanlar okunmaz. Ağızlarından “ahlak, namus, çalışkanlık, kurallar, kanunlar” sözcükleri hiç düşmez ama bu söylediklerine kendileri uymak zorunda değildir. Bu kurallar senin uyman içindir, onlar için değil… Sen uymazsan kıyamet kopar, cezanı çekersin.

Hayatları boyunca herhangi bir sınava girmezler ama hep onlar kazanırlar. Göz göre göre sizin hakkınızı yerler ama hep onlar haklıdır. Hep siz kaybedersiniz ama hep onlar ağlar.

Hep siz ölürsünüz ama hep onlar mağdurdur. Her güzel şey, hep onlardadır…

Ne diyelim? “ Alın yazısı…”