Bir bilim adamının ölüm haberi …

Bir bilim adamının ölüm haberi daha, bir bilim adamının daha ölümü …

İnsan korkuyor cehalet karşısında aydınlık kaybedecek diye. Sanki ölüm onlar için çalışıyormuş gibi geliyor hal bu ki ölüm herkes için var ayırım yapmaksızın işini yapıyor. Demem o ki zaten her doğumla pek çok şeyi öğrenmeye muhtaç bir canlı dünyaya geliyor.  Cehalet için sadece doğmak gerekiyor . Aydınlık için cahil doğmuş insan için hesap edilemeyecek bir emek harcamak gerekiyor. Hem başkaları hem de o insan kendisi hesap edilemeyecek bir emek harcamak zorunda.  Belki cahil geçecek günler aydınlık içinde geçecek günlerden fazla belki de az oluyor insandan insana toplumdan topluma. Bir toplumun aydınlığa ulaşması da aynı insanınkine benziyor.  Cahil her şeyi biliyor olduğunu zannetmenin özgüveni içinde ve başkaca bir şey bilmek gerekmediği yanılgısında bir gün bir gün daha geçirirken bilim dünyası aklında sorularla neleri daha bilmek zorunda olmanın kaygısıyla kafayı yeme noktasında belki de.  Hayat geçiyor iki kesime de.İki kesim de aynı oksijeni tüketiyor, aynı  gıdayı tüketiyor. Bu tüketim sonucunda bir kesim insanlığa daha fazla ışık sunarken diğeri bitkilere karbondioksit ve gübre sağlıyor. Tabi bu iyi tarafı.  Doğayı katleden çevreyi pisleyen, toplum sağlığına ve can güvenliğine varlık şansı tanımayanları da var bunların. Siyaseten de dünyayı kurtaracak engin fikirlere da sahip olduğunu da iddia edebilme cüretine de sahip oldukları görülebilir. O cahil cesareti denen gaza gelmiş öz güvenle sizi ikna etmeye de çalışabilir. Bazen de küçük bir çocuk için planlar kurarlar.
Evet bilim adamları öldü. Dünyada varoluştan bu zamana kadar nice iyi eğitimli insanlar nice ahlaklı insanlar öldü. Yerlerine daha iyisinin gelmediği bir toplum da ölür zamanla. Bir toplum yaşamak mı istiyor ölmek mi istiyor bunu anlamak için insanlarının ahlaki ve ilmi açıdan eğitim düzeyi, eğitilmişlik düzeyi, o eğitimi gerçekten içselleştirmiş, huy edinmiş insanlarının niceliği önemli bir veri olacaktır. Bu kaygısı olmayan bir toplumda cehaletin çoğalması için biyolojik sistemin gereği ve sonucu bir çoğalma yeterliyken böyle bir toplumun istilasına karşı aydınlık kalmak isteyen toplumun kendi bireylerini aydın hale getirmesi ve cehaletin istilasına karşı da savunması gerekmektedir. Yapmak zor yıkmak bozmak kolaydır gibi bir durum. Velhasıl kelam cehalet hızla üreyebilirken ölüm herkes için varken gerçekten aydınlık bir dünya kurmanın ilk insandan bu zamana neden mümkün olamadığını anlamak zor değil. Her bilim adamının ölümünde biraz daha paniklemek gerekir, biz bilmiyoruz, öğrenebileceğimiz meçhul, yerine aynı düzeyde veya daha iyisi de hazır mı bilemeyiz ,kesin olan şu ki toplumdan bir bilen eksilmiştir. Sizce de her bilim adamı ölümünde paniklemek gerekmez mi?