Dünyaya baktığımız zaman devletleri olan çeşitli milletler vardır. Tarihten dünyaya baktığımız zaman kaybolmuş milletlere, dillere, kültüre ait pek çok ürünün kaybolduğunu kalan işaretlerden, buluntulardan anlıyoruz. Milletlerin kendi aralarında kaynaşması, arada kaynaması, eriyip gitmesi gibi bir olgu vardır. Bu yitip gitmeler varoluşun doğasındadır. Her insan gibi milletlerin de yaşamak için mücadele ettiğini görürüz. Kendi milletimiz açısından tarihimizin parlak sayfaları ve olayları olsa da üzücü sayfaları da vardır. Olanlar iyi miydi kötü müydü noktasında belki kesin bir tespit yapamayız. Mesela pek çok Türk kaviminim birbiriyle mücadele etmesi, Türk devletlerinin birbiriyle savaşması... Bunlar olumsuzdur fakat rekabet daha iyi sonuçlara neden olmuş mudur? Ben bu soruya cevap bulmaktansa hiç bir şekilde mücadelenin içeride olmaması gerektiğini düşünmekteyim. Gelişime ve liyakatin ortaya çıkmasına neden olabilecek mücadelenin, rekabetin dış unsurlarla dış unsurlara karşı yapılması gerektiğinin daha doğru olduğunu düşünürüm. Maksat ne olursa olsun hangi ulvi nedenlerle süslenip önümüze konursa konsun birbiriyle savaşmak zorunda kalmak kötüdür savaşan taraflardan birisi hesapta zorlanacaktır. Bugün geldiğimiz noktanın tatmin edici olmadığını herkes kabul edecektir. Genel olarak Türk dünyasına baktığımızda güçlü devletlerle sarılmıştır. Tarihin hareketli ve kan dökücü coğrafyasına yayıldığımız açıktır. O nedenle endişeli olmak ve uyanık olup en üstün samimiyetle ve fedakârlıkla pekiştirilmiş bir şekilde gerekli gayreti göstermek gereklidir. Milletin her bir ferdinin niteliğinin en üst düzeyde olması için gerekenlerin yapılması önceliktir ve insanlarımızın tamamının üzerine bir borçtur. Neden kaygılandığıma tekrar döneyim. Rusya gibi bir ülke ki Orta Asya Türk bölgesinde çarlık döneminde Türk devletleri birbirine düşürülmüş ve Orta Asya Türk bölgesine Rusya girmiştir. Aynı şekilde Çin de yayılmıştır. Bu iki devlet de oldukça güçlü devletler olup şu anki Asya Türk devletlerinin üzerinde baskı sebebidir. Kendi devletimizin Avrupa Devletleri ile de iyi deneyimleri yoktur ve stratejik alanlarda rekabet söz konusudur ve oldukça riskli stratejik hamleler söz konusudur. Tarihe baktığımızda Avrupa’ya akın eden Türkler asimile olmuştur. Asya’da risk üst düzeydedir. Toplam Türk dünyası nüfusuna baktığımızda da nüfusun çok yüksek olmadığını görürüz. Birleşik bir idare milli güç birliği de hayata geçememiştir. Bu durum daha da zayıflatıcı bir etki yapmaktadır. Kara sınırlarındaki zayıflık ve kültürel bütünlük de kurulamamıştır. Güneyimizde de farklı projeler küçük ölçekte bizi kısmen de olsa önemli derecede etkileyicidir. Büyük resimde bölge aktörlüğümüz ve bundan kaynaklı stratejik avantajımızı kaybetme riski de söz konusudur. Ortadoğu’daki değişimler daha farklı egemen güçler doğurduğu taktirde bu süreç 

hızlanacaktır. Kültürel benliğimizin ne olduğu, kültürel kimlik tanımı bulanıklaşmaya başlamıştır. Çünkü kendi öz kültürümüzü yaşatma adına değil de başka kültürleri benimseme, benzeşme daha fazla olmuştur. Dilimizden de bu açıkça anlaşılmaktadır. Bu durumda iki ayrı öbek halinde konumlanmış Türk milletinin gelecek yüzyıllarda varlığının toptan tehlikeye girebileceğini öngörmek mümkündür. O halde samimiyetten özverili çalışmadan kaynağını alan hızlı bir güçlenme ile en iyi savunma için hazırlanmak gerekmektedir. Hızlı kalkınma şarttır. Nüfus artışı şarttır. Kültürel özellikleri koruma kendi kaynaklarıyla geliştirme de şarttır. Nitelikli insan ve iş gücü kaynağı şarttır. Özverili bireyler şarttır. Nitelikli en üst düzeyde eğitim imkânlarının sunulması şarttır. Tüm bu gücün üreteceği yüksek teknoloji de şarttır. Güçlü ekonomi için ise devletine milletine bencilce para için kazık atmamak bile yetecektir yeter ki çalışkan olalım. İsrafı önlemekle başlangıç yapalım. Bu konularda eksiklik gördüğümden, milletimizin etrafının tehditlerle kuşatılmış olduğunu düşündüğümden, tehditlere hazırlığımızdan şüphelendiğimden dolayıdır ki milletimizin geleceğinden endişeliyim beka sorunumuz olabileceği 
kaygısını taşımaktayım.