İnsanoğlu ilginç demeye yine devam ettiğim bir gün. Hamdolsun düşünüyoruz ya her bir şey ondan oluyor. Bakıyorsun ve düşünüyorsun.O kadar. Kendiliğinden olan bir şey. İnsan düşünmekten kendini alıkoyamaz. Düşünmemek çok zor bir şey. Bu zoru başaran insanlar da görür gibi oluyorum fakat gözlerime inanamıyorum. İşte yine böyle hallerde olduğum günlerden bir gün yine düşündüm. Çünkü gördüm. Davranışlara baktım, konuşmalara baktım. Konuşulanları anladım , aklımın süzgeçinden geçirdim, konuşmaları değerlendirdim.

Tespitlerim şuydu: İnsan menfaatsiz bir şey yapmazdı. Yapıyorsa bir menfaat umarak yapardı.
İnsan nedenini kendisinin bile anlayamayacağı kadar fanatik ve taraftar olabilirdi. Bu aniden düşülen bir çukur gibiydi. Kendisini aniden insanın çukura düşmesindeki gibi taraftar bulurdu da çukurda olmasını sorgulamaz, doğru yer mi düşünmezdi fakat çukurda bulunmayı savunurdu. Evet . İnsan böyle olabilirdi.
İnsana göre kendisi ve başkası vardı. Çünkü insan bencildi. Taraf oluşumuna engel değildi bu durum. Bu sefer kendileri gibi olanlar ile kendileri gibi olmayanlar vardır.
İnsan kendisi gibi olmayana karşı en masumundan en aşırısına kadar duygular besleyebilirdi , hatta kin, nefret, düşmanlık, savaş bu duyguların birkaç somut görünümüydü sadece.
İnsan insana tuzaklar kurardı. İnsan insana kurnazlık yapardı. 
Samimiyet , kendini insanlığın ilerlemesine adayanlar da olmuştur fakat bunda asıl motor gücün ne olduğunu yani para , şan , şöhret için mi yani bir menfaat için mi çalışarak insanlığın ilerlemesine katkıda bulunacak çalışmalar yaptığı hususunu düşünmeden edemeyiz. Evet insan şüphecidir. Kendisi gibi olmayandan şüphe eder, kendisi gibi olandan şüphe eder, hiç kimseye güvenmez ya da çok zor güvenir, güvendiği kadar diğer insanlara kalkanları indirir.
Çok şey söylenebilir.
Peki buraya nasıl mı geldim. 
Kendi hür iradenizle hür düşünce gücünüzle bir hususun haklı ya da haksız olup olmadığı konusunda bir değerlendirme mi yaptınız. Tamam bitti. İnsan tüm özelliklerini kullanarak iş başında:
Bir konu hakkında birisinin tutumunu haksız buldunuz diğerinin tutumunu haklı buldunuz. Kesin haklı bulduğunuz taraftansınız. O tarafta da bir menfaatiniz var ondan dolayı o taraftasınız. Menfaat umduğundan haklı buldun değil mi? 
Hatta karşı tarafa düşman olduğunuz kin güttüğünüz için haklı olduğunu bile bile haksız diyorsunuz, haksız olduğunu bile bile taraftarlıkla savunuyorsunuz. Hatta savunduğunuz taraf bile bu kişi beni niye savunuyor, benim üzerimden ne hesabı var bunun diye de düşünüyor. Haksız bulduğunuz savunmayıp eleştirdiğiniz taraf da kimbilir kaça sattı kendini diye içten içe fiyat tahmini bile yapıyor olabilir. 
Her şey olabilir. İnsan bu her şey düşünebilir. Samimiyeti, doğruluğu dürüstlüğü bilmeyenler olabilir. Lafı uzattım yine. Neticeye gelelim. 
Haksızlığa karşı durunca ancak ve ancak dogmatik, yeterli gelişmemiş beyinler hakkı savunduğunuza bakmadan en azından samimi fikrinizi söylüyor olabilme ihtimaline saygı duymadan "taraf mısın?" diye sorar, yaftalar . halbu ki hak ve haksızlık saflarda değil her yerde olabilir. O kişiler şunu unuturlar ya da hiç öğrenmemişlerdir.: “Hak her yerde ,herkes için ,her zaman korunmalı ve haksızlık her yerde herkes için her zaman önlenmelidir”.  Ne için savunuyorsan elde edeceğin odur. Taraf olduğu için savunan savunsun Hak için savunan da savunsun. Herkes ne için yapıyorsa alacağı odur. Kul bilmese de olur  O bilince.