İki yıla yakın pandemi belasıyla uğraşıyoruz. Hafta sonları yasak, resmi tatiller yasak, milli ve dini bayramlar yasak, kahvehaneler yasak, lokantalar yasak, kafeler yasak, o yasak bu yasak.

Maske,  mesafe, temizlik, kolonya, dezenfektanlar ve bir sürü ürün istesek te istemesekte hayatımızdaki yerini aldı.

İktidar, devletin ve milletin parasını çar çur ettiği ve bu pandemi döneminde yeterince maddi yardımlar yapamadığı için sınıfta kaldı.

İlk günlerde yazmıştım pandemiden nasıl korunacağımızı ve köşe yazımda neler yapılırsa virüs bize bulaşmaz diye açık açık yazmıştım. Hala aynı şeyleri söylüyorum.

Yine söylüyorum, lokal uygulamalarla bu dertten kurtulamayız. Radikal kararlar almak ve uygulamak zorundayız. Yok başka çaresi.

Daha pandeminin başında dedim ki, bu böyle olmaz, her gün yüzlerce insanın öldüğü bir ülkede buna sebep olan yöneticiler başarılı kabul edilemez.
Yine malum şakşakçılık, yine vurdumduymazlık prim yaptı da bizim sözlerimizi kale alan olmadı.

Bugün geldiğimiz noktada bütün ülke Covid belasıyla cebelleşmekte. Ülke haritası güneydoğu hariç kıpkırmızı olmuş, yasakların yine eskisi gibi uygulanması tartışılıyor.

Derneklere kongre yapmak yasaklandı, Stk'lar toplantı yapamıyor, düğün nişan yapmak yasak, çocuklar okulu 
unuttu, spor müsabakaları seyircisiz oynanmaya başladı fakat virüs gittikçe artıyor 
nedense.

Herkese yasak olan faaliyetler, akp yandaşlarına, yöneticilerine ve partililerin serbest.

Adamlar onlarca il ilçede lebaleb kongre yaptılar, artan virüs vakasının cezasını biz gariban halktan çıkardılar.

İkiyüzlülük, adamsendecilik almış başını gidiyor. Faturayı her türlü gariban ödüyor.