Hatırlayın! İktidar ilk yıllarında: “Sıfır sorun!” sloganı ile sınır komşularına barış mesajı vermişti.

     Sonrasında Osmanlıcılık oynamaya başladı: “Ortadoğu politikalarında artık belirleyici küresel

gücüz. Bize sorulmadan Ortadoğu’da kimse bir şey yapamaz!”  

     Kendi ifadeleri, bu gün gelinen nokta: “Sessiz yalnızlık…” Anlamı: çaresizlik…

     Bulgaristan ve Gürcistan’ı saymazsak sorunumuz olmayan sınır komşumuz yok. En büyük sorunda Suriye sınırımız ve Suriye…

     Çatışmalar artarak devam ediyor; şimdiye kadar ölenlerin sayısının yüz bin olduğu söyleniyor…

     Taraflardan biri kimyasal gaz kullandı; çoğu çocuk 1430 kişi öldü.

    Yukarıda, Ortadoğu konusunda söylenen cümlelerinden yola çıkarak: ölen yüz bin kişide İktidar’ın dahli vardır desek yalan olmaz!

    Özetle: Suriye’de taraftarları barıştırmak yerine, küresel güçlerle birlikte çatıştırmayı seçen İktidar’ın bunda vebali büyüktür.

    Yine sermayelerini, barış süreci başlatmak ve tarafları uzlaştırmak yerine azdırmak için kullanan, çıkarlarını, rejimlerinin geleceğini, uluslar arası şirketlerle ortaklıkta gören Arap kırallarının vebali büyüktür.  

    Nedeni: sorunu ve insan zayiatını büyütüp müdahaleye zemin hazırlamaktı.

    Nitekim İktidar işgal davetiyesini gönderdi: “Uluslar arası hukuk ve insan hakları bu denli bariz ve pervasızca çiğnenirken, ABD ahlaki sorumluluktan kaçmaz, kaçamaz…”mış!

    Ne tuhaf benzer açıklamalar İsrail’den de geldi…

    Gerekçe hazır: Ahlaki sorumluluk, insan hakları, uluslararası hukuk…

    Nihayet, kimin attığı belli olmayan kimyasal silah ABD’nin işgaline zemin hazırlayacak gibi.

    Kimi tarafsız basın: “Nihayet İran’la son bulacak işgalin altyapısıydı.” diyor.

    Benzerini Irak’ta gördük; senaryo aynı, tuzağa düşürülenler aynı, tuzağa düşürenler aynı. İşgal orada 3,5 milyon müslümana mal olmuştu.

    Suriye’de de ölen 100 bini müdahaleye gerekçe görenler, bizim de gönüllüsü olacağımız ABD işgalinde, masum insanların ölümüne doğal olarak insanlık, hukuk, çağrısı ile müdahale isteyen İktidar’ın, yeni insanlık katliamına, bu sayının yarınlarda milyonlar olmasına, İsrail’le birlikte  davetiye çıkardığının farkında mı?

     Hatırlatayım:

    Geçmişte, ABD, Fransa, İngiltere, İtalya, Türkiye ittifakı ile Libya’yı halledenlerden Fransa’nın itirafı vardı basında: “İnsanlık, demokrasi hepsi kılıf; bu bir “Haçlı Seferi”dir. demişti.

    İktidar Suriye’de de aynı mülahazalarla ABD müdahalesinden sonuç umuyor. Ancak konuyu en çarpıcı özetleyen kişi Edward N. Luttwak. New York Times’daki yazısında: “İki taraftan birinin Suriye’de kazanması durumunda ABD kaybeder.” diyor. Özeti: İktidar için hayal kırıklığı olacak

ama(!) bu savaşın tek kazanan olacak o da ABD, yani Haçlılar…

     Bu oyunda taraf olacağını hiç çekinmeden açıklayan İktidar’ın tutumu, “One minutes” çıkışının

üzerindeki riya perdesini aralarken, İslam dünyasında geçmişte oluşan sempatinin de dağılmasına, içte ve dışta aleyhte iklim yaratmasına vesile olacaktır.

    Akıl süzgecinden geçirilmeyen, mantık indirgemesi yapılmadan, yerel seçimler düşünülerek spontane sandık amaçlı çıkışlar umulan yararı sağlamayacağı gibi, kendi kurguları ile varmaya çalıştıkları Ortadoğu politikaları da hüsranla sonuçlanırken ülke zarar görecektir.

    Özetle:

    Tutarsız politikalarımız nedeniyle, Türk Cumhuriyetlerinden Afganistan’a ve Ortadoğu coğrafyasındaki devletlere ve liderlerine uzanan on yıllık ilişkiler sürecinde, şartlara ve çıkarlara göre dost-düşman algımızı, ABD çıkarlarına göre nasıl şekillendirdiğimizi, dizayn ettiğimizi gördük.

     Dolayısı ile “sıfır sorun” için yola çıkılan süreçte tek bir dost ülke kalmamışsa etrafında, üstelik üretilen politikalar hâlâ yalnızlığı tolere etmez aksine büyütürse sonuç olarak kazanılan çıkarlar, İran gibi Mısır gibi yeni düşmanlıklardır. Dolayısı ile etrafında, eksileri topladığında elde: ”Sesiz yalnızlık” kalması gayet normaldir.