Dün İktidar’ın şartsız destekçilerinden biriydi. Aynı zamanda köşe yazarı; Taksim Gezi Parkı gösterileri nedeniyle İktidar’dan uzaklaşan kimi medyanın durumunu köşesinden şöyle özetliyor: 
“Kendi elleriyle dizayn ettiği medya düzeni bu gün: “Seni yeseler de olur.” diyor.”
     Aynı zamanda, İktidar’ın sık sık şikâyet ettiği medyanın kim tarafından kurgulandığının da itirafı.
    Nitekim TMSF’nin el koyduğu ve Haber Türk gurubuna satışına onay verdiği Akşam Gazetesi
ile Show TV’nin başına, İktidar’ın onay verdiği kişilerin gelmesi ile değişen haber rengi bu anlayışın ürünü…
    Kurgulananları bir tarafa koyarsak, medya içindeki destekçiler, “Taksim Gezi Parkı” gösterilerinde cismen orada olmasalar bile yazılarıyla, ruh ve düşünce olarak orada olan ekstra göstericilerdi…
    Öyle ki, gösteriler lehinde kaleme aldıkları yazılarda imalar vardı: “ “Dostun gülü(!) yaralar beni.”
    “Gül!” Derken, yerelde ve Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde izleyecekleri siyasetin rotasını belli ederken, kimi çevrelere de mesaj gönderiyordu…
    Bir diğer yazan da, İktidar’ın: ”Yüzde elliyi zor tutuyoruz…” tehdidine karşı köşesinden cevabı: 
“Yüzde elliyi zor görürsün…”
     Bir başkası da şu andaki Türkiye’deki, “Çözüm Süreci”, “Taksim Gezi Parkı olayları” yabancılara peşkeş çekilen “Petrol Yasası”, ve her ne kadar faili meçhul deseler de PKK’nın yaptığı son olaylar nedeniyle oluşan ortam esintisinde, itibar ve imaj kaybeden İktidar’a nazire yaparcasına yeni adres gösteriyor takipçilerine: ”Gül gülle!”
    Amaç yüzde on dört olan esinti şiddetini fırtınaya çevirmek… 
    Başka bir kalem ise, İktidar, gaz bombası ve biber gazını Taksim Gezi Parkı’nda çapulcu, marjinal göstericilere attım yanılgısına düşmesin, beklenenden daha fazla bir dağılım gösterdiğini anladığında geç olabilir demeye getiriyor.
     Göndermeler sadece yazılanlarla da sınırlı değildi. Türkçe Olimpiyatlarında Başbakanımız salona girdiği anda çalınıp-söylenen: ”Mağrurlanma padişahım seni de benim gibi yaratan var.” türküsü de bu anlamda manidardı…
     Gösteriler olmasaydı asla öğrenemeyecektik içten içe medyada gelişen muhalif tepkileri. Bu anlamda gösteriler ayna tuttu vicdanı olanlara.
    Özetle: 
    Gerek iç gerekse dış basında gösterileri bastırmada uygulanan yönteme ortak tepki: “zulüm” yakıştırması oldu. 
    Başbakanımız da aylar öncesinde Esed yönetiminin, halka zulmüne şöyle cevap vermişti: “Halkına zulmeden birinden Devlet Başkanı olur mu?”
     Cevap içinde, başka söze gerek var mı?
.                                                                      ***
     Sosyal medyada cadı avı başlatıldı… 
     Attığı “tweet” nedeniyle gözaltına alınanlar, serbest bırakılanlar ve tutuklananlar var.
     Ve attığı kışkırtıcı “tweet” nedeniyle tespit edilen otuz beş çapulcu(!) da aranıyor…
     Sosyal medyada şunlar da var:
     “Gezi Parkı’ndan sonra Anıtkabir’i de yıkarız elhamdürüllah…” diyen de;
     Malum, Başbakanımız bir karikatür nedeniyle hukuka başvurmuş ve tazminat kazanmıştı.
     O türden hakaret içeren bir sürü karikatür D.Bahçeli ve K. Kılıçdaroğlu için de var. 
     Bu “tweet”lerin ve karikatürlerin sahipleri hakkında herhangi bir arama kararı yok.
     Malum, çok yazıldı; Ergenekon ve Balyoz davaları nedeniyle hukukumuz çok eleştirildi.
     Gezi Parkı gösterilerinde gördük ki, ülkemizde hukuk hala, “Tek adam “ anlayışına uygun modda tek yönlü çalışıyormuş; asla bilemeyecektik…
                                                                          ***
    İktidar’ın yüzde ellinin dışındakileri düşman ilan ettiğini gördük.
    İktidar’ın yeni taktiği daha soft yaklaşım ve yüzde elliyle -düşmanla- sözde barışmak; kırdığını yapıştırmak istiyor!
    İktidar’ın bu amaçla düzenlediği “Milli Birlik “ mitinglerini düşmanla barışmak hem de MHP mitinglerine karşı “rövanş” olarak değerlendirebiliriz. Ancak gördük ki, rövanş ve yeni format atma taktiği Erzurum’da tutmadı…
     Konumuza dönecek olursak İktidar’ın, diğer yüzde elliye polisin göstermiş olduğu mukavemeti(!):”Destan yazdı” diye tanımlamasını;
     Polis Müdürünün polislerin cep telefonlarına attığı: “Gözlerinizden öperim; 2. Çanakkale Destanını sizler yazdınız.” mesajını, İktidar’ın düşman tanımına uygun hareket olarak görebilirsiniz.
     Dolayısı ile Taksim gösterileri olmasaydı, İktidar’ın gözünde düşman olduğumuzu da bilemeyecektik! 
                                                            ***
   İktidar’ın on yıllık uygulamalarına özellikle de Cumhuriyetin kazanımlarına, “Rövanş, intikam, tasfiye” adı altında başlatılan hamleler, bu insanlarda tepki ve gerilim biriktirdi. Taksim da bu olayların birikimiydi.
    Dolayısı ile 70’lerin klasik olaylarından farklı boyuttaydı… Bu nedenle içlerinde her meslekten insanlar vardı. 
     Nitekim demokratik tepkisi ortaya koyan baro avukatları da destan yazan, gözlerinden öpülen polislerin düşman tanımına uygun davranışına maruz kaldı Taksim’de; gözaltına alındılar yaka-paça… 
     Bir avukatın: “Bu yaptığınız hukuka sığmaz.” tepkisine polisin cevabı ilginç: “Sen bana hukuk mu öğretiyorsun?!...”
      Görevin hukuk çerçevesinde layığı ile yapanı, görevden görev çıkarmayanı tenzih ederim.
      Bu anlamda Taksim olayları, en azından bir polisimizin hukuk bilgisinin avukatlarımızdan da yüksekte olduğunu gösterdi; yoksa hiç bilemeyecektik!
                                                                              ***
     İktidar, Taksim Gezi Parkı’nda asılan Apo posterlerine, PKK paçavrasına: “Bölücü pankartları,
posterleri gördünüz; kimlerin işbirlikçi olduğunu da…” derken unuttuğu bir şey vardı: Diyarbakır…  
     Diyarbakır’da polis nezaretinde yürütülen Apo posterleri, PKK paçavraları, “Burası Kürdistan” yazan pankartlar, Taksim Gezi Parkı gösterilerinde de kullanılmasaydı asla İktidar’ın gözünde de bölücü olduğunu da bilemeyecektik!
     Özetle: Taksim milletin gözünü açtı; hiçbir şey eskisi gibi olmayacak gibi…