Her ne kadar, “Bu parlementer sistemle olmuyor, yürümüyor; bu sistemle bu kadar…” deseler de göreve başlarken, “Anayasa’ya, hukuka sadık kalacağına” dair ettiği yemine rağmen uygulanan sisteme bu haliyle “parlementer sistem” demek çok zor.      
     Durum itibari ile suç işliyorlar ve farkındalar.
     Dolayısı ile adını koydukları sistemin yasal, hukuki altyapısını aralayacak, referandum, dâhil her türlü şartları(!) zorlayacaklar; öyle görünüyor.
     Mesela yeni bir Anayasa Komisyonu…
     AKP’nin on üç yıllık icraatını gördük! Muhalefetle, bir uzlaşı kültürü, ülke çıkarları için ortak paydada buluşma gibi kaygısı olmadığından, çeşitli bahanelerle ilkini çalıştırmadılar. Buna rağmen yeni bir “Anayasa Komisyonu”nu kurma girişimi ilginç geldi bana!
    İktidar meydanlarda, “biz her şeyi denedik, bak muhalefet yine “hayır” dedi” demek, muhalefet, hayırcı olarak anılmamak için onay verdi; karşılıklı taktik savaşları da diyebiliriz… 
    Komisyonda AKP’liler çoğunlukta. Bu yönüyle komisyon kendine yüklenen, “Yeni Anayasa” yapma misyonundan ziyade, demokratik rekabete zemin hazırlayacak yarışı çelmeleyen ve tek adam erkine zemin hazırlayacak bir “açılım”ı;
    Sivil vesaiti;
    Liyakati, eğitimi ve yetkinliği bulunduğu makamlara uymayanların bürokrasiye hâkim olduğu;
    Yeri gelince mevzuatı, hukuku, Anayasa’yı bir kenara koyan anlayışı;
    Kuvvetler ayrılığı ilkesi aksine, tek kuvvetlinin erkini pekiştiren;
    Hukukun tarafsızlığı yerine bilakis taraf olanların hukukunun egemen olduğu;
    Özetle bu günkü fiili durumla eşleşen benzer yönetim anlayışının hedeflendiği Cumhuriyet ilkelerinin ve kazanımlarının ilgasını hedefleyen bir anayasa tadilatı peşinde olacaklar. Ona da “Başkanlık Sistemi” diyecekler.
    Komisyondaki muhalefet buna onay verir mi, hayır. Biliyorlar ve o yüzden diyorlar ki, halkın hakemliğine gidelim!..
                              *
  Yukarda dedik ya referandum da dâhil…
     RTE “Parlementer Sisteme” karşı yürütülen aleyhte kampanyanın fikir babası!
  Bu amaçla İktidar ve RTE, “Başkanlık Sistemi” ve “Yeni Anayasa” çalışmalarının tek reklâm sorumlusu gibi… 
     Sponsor Cumhurbaşkanı örtülü ödeneği!..
      Referandum öncesi erkin güdümündeki:
     Görsel medya akilleri, havuz medyası ve köşesinde yazanlar, Yeni Anayasa, Başkanlık hakkında, dünyadaki örnekleri ile olumlu referans verme;
     Muhalefetin aleyhte çalışmalarını, bunların oluşturduğu aleyhte algıyı nötürleştirecek yönlendirmeler, “Hayırcı” anlayışını pekiştirecek karşı tezler geliştirme;
     Kamuoyunun yeniden formatlamasında görevli proje elemanlarınca, reklamcılarına müsait çalışma ortamı oluşturma;
     İstekler her ne kadar RTE tarafından ısrarla dillendirilse de, onun bireysel isteğinin aksine, toplumun, devletin, ülkenin meselesi algısı yerleştirme peşinde…
   Saray zaten muhtarlara, “Anayasa Platformu” adı altında STKlarına toplum mühendisliği çalışmalarını önceden başlatılmıştı zaten… Onların görevi, verilen ulufelere, vaatlere göre iradesini biçimlendirenleri ikna etmek(!) sorumluluk bölgelerinde…
    Haliyle tüm saz ekibiyle(!) RTE ve tek seslilik hâkim ortama… Dolayısı ile sese gidiyor herkes! 
    Muhalefetin çözüm konusunda, RTE’nin tezini tartıştıracak taktiksel bir anti tezi yok. 
    Toplum mühendisliğine soyunup algı yönetecek, sentez oluşturacak, parti sözcüleri dışında elit akademisyen kadrolar yok. 
    Kitle iletişim araçları kısıtlı… Dolayısı ile ses yok!
    Bu durumda halkın ilk duyduğu sese gitmesi normal değil mi?
    Özetle: 
    Ortaya çıkan son koraya başka katılımlar olur, İktidar’ın hoşuna gitmeyen akortsuz sesler kurumsallaşıp(!) gidişatın inkişafını bozarsa ne ala!İnşallah yanılırım ama bu iş bitti gibi; geriye, “hayırlı olsun” demekten başka bir şey kalmıyor bu durumda… 
                              *
  İtiraflara Psikolojik Tahliller  
   H. Çelik altında koltuk(!) varken, 13 yıl boyunca ısrarla sustu.
    Zaman zaman çıkışları ile “Benim bir özgül ağırlığım var.” diyen B. Arınç, 7 Haziran sonrasına gün verdiyse de parti menfaatleri için sözünde durmadı!
    Son olarak eski Adalet Bakanı S.  Ergin ve A. Gül katıldı koroya… -Parti çalışmaları yeniden alevlenmiş olabilir.-
    Kıymeti var mı bilmiyorum, koltuk çekildi ya altlarından, bu itirafların arkasında, koltuğun ardından birden çevresinde oluşan boşluğun yarattığı yalnızlık olmasın? İnsanı, iç dünyasının en ücra derinliklerinde gezdirir; vicdan yaparsın, rahatsız eder; bu yüzdendir diyorum bu çözülmeler, itiraflar; İktidar’ı, önceki ve sonraki liderini hedefe koymalar!
    “Söylediklerimin arkasındayız.” diye öz eleştiri yarışında, kahramanlık ve vicdanlarını rahatlatma peşindeler…   
     Ancak bu itiraflar, üzerlerine yapışmış suçu, ihaneti aklamaz. Asıl irdelenmesi gereken soru, sorunlara, ihanete, bunların eldesi olan bu günkü faktö duruma kimlerin hangi saiklerle yol verdiği ve toplumun, tarihin hafızasından başka nelerin kaçırıldığıdır.
   Özellikle Kürt demiyorum, mesela İktidar PKK’ya özerklik, ayrı renklerde temsil sözü verdi mi?
    Temsilcileri Oslo’da neleri konuştu? 
    Dolmabahçe Mutabakatı’nda ne sözler verildi?
    Gerçekten, 400 verseydiler, bu gün PKK’yla mücadele olmayacak mıydı?  Sorularına da cevap versinler; ama güne, şartlara göre değil her zaman…
     Özetle:
     Günümüz siyasetinde, lider diktesine, “Olur efendim!” kıvamında biat eden milletvekilleri çok. Grup toplantılarında parti grubunun anlayışını sorgulamadan parmağını kaldırıp-indirmeye programlılar… 
     Günümüzde her zamandan daha çok lider diktesine eğilmeden, doğrulara egemen olan anlayışı, kıvırmadan, esnemeden cesurca dile getirecek siyasetçilere ihtiyaç var. 
     Bunların olması dileğiyle nice başka itiraflara…     
     İhtiyaç da var; zira bu çözülmelerdir “Başkanlık Sistemi”ni ülkenin gündeminden kaldıracak! Çünkü başka ses yok!