Bazen,

Allahım diyorum; neden çetrefilli bir zamanda yaşıyorum… Ve aynı zamanda niçin “vıcık” bir coğrafyada ikamet etmek zorundayım?

Ama…

Ne kadar merhametlisin ki… Bu günahkâr coğrafyada, günahkâr kullarına yine de hayat hakkı tanıyorsun.

Onun için destur diyorum… Destur aciz kul... Yaratanın vardır elbet bir hikmeti.

Eskiden “kitabına uydurmak” diye bir şey vardı.

Yangabuzluğun, ceza kesmenin de bile edebi ve adabı vardı. O da ayaklar altına alındı.

Rahmetli anam “iti hacetinin üzerinde çubuklayacaksın ki dersini iyi alsın.” Derdi. Onun bile adabı vardı yani… Suçüstü yapacaksın. Arkasından da “ibret-i âlem” yapacaksın ki bir daha kimse tevessül etmesin.

Sen gemeyi ambara at, yarısı içeri, yarısı dışarı bir güzel talan ettir… Sonra da “ahhha da yakaladım…” de.

Yakalama ki hem de ne yakalama.

Adamın biri mafya babasına şikâyette bulunur. Der ki “ Baba gönderdiğin yamak tahsilâtı döverek yapıyor.” Baba “merak etme bundan sonra okşayanını gönderirim.

Yakalandı mı? Yoksa hükmümü bitti? Bana kalsa, tahsilâtta mutlaka kaçaklık yaptılar.

Eeee… Sen babaya yamukluk yaparsan… Aha böyle yamulturlar adamı. Baba da haddini bildirir ki… Ne bildirme.

Tam babaya göre,

Vatandaş da kim? Hak, hukuk adalet ne ola ki?

Yok, eğer babanın ikliminde değil idiyseniz… Bu ne cesaret? Bunların yaptığı güpegündüz pünneğe girmek.

Lakin haddim olmayarak Babaya bir çift söz müstahak oldu;

Adam suçlu ise bu zamana kadar taifelerin nerde idi? Avenelerin ne iş yapıyorlardı?

Hepsi nemalanma peşinde mi idiler? Hani döküntüleri toplayalım kabilinden.

Eğer nemalanma peşinde değiller de “aymaz” iseler… Bu kadar aymazı bir araya nasıl getirdin? Neden getirdin? Aymadın mı? Ayındırmadılar mı?

“Aymaz, avanak” değiller de “geme balaları” iseler onları neden sürmedin de… Bir “garip dünyalıkla” neden yetindin?

Ağam,

Kim suçludur, kim değildir? Ya da ne kadar suçludur? Ben bilemem. Görmediğime de “hee” diyemem.

Lakin…

Böyle hukuk olmaz. Bu dünyaya hiçbirimiz kazık çakmayacağız. “Faninin hükmü baki kalmaz.”

Bir gün terk-i Dünya ettiğimiz de yaptığı ile kaldı dedirtme. Öyle bir usul, hukuk bırak ki…

Yedi düvele kırk asır nam salasın.

Ya hak edenleri katli vacip yap… Ya da “bir zamanlar bu vatanın evlatlarını dört küsur yıl tahsildarıyla idare etti” dedirtme.

Bize hürmetin yoksa anana, babana da mı yok? Zira onlar da bu vatanın evlatlarıydı.