Son haftalarda MHP’yi kurultay heyecanı sardı… Televizyon kanalları bu konuda program üzerine program düzenleyip duruyorlar. Nedeni belli… Teferruata gerek yok.
Bir yandan adaylar arz-ı endam ederken… Diğer yandan da MHP’nin çeşitli ağır toplarını programa konuk ederek gündemi sıcak tutmaya çalışıyorlar.
En son geçen hafta Ahmet Hakan’ın CNN TÜRK’DE geçmişte Doğunun Başbuğu lakaplı Yılma Burak ile 21.Dönem Ordu Milletvekili Cemal Enginyurt ve çeşitli görüşlerden… Yine MHP’nin ileri gelenlerinden konukları vardı.
Önce birkaç konuşmacıdan sonra Yılma Burak söz aldı. Yaşının ve yaşadıklarının sonucu usturuplu ve ağırbaşlı konuştu. Kimseye çamur atmadı… Kimseyi de karşısına almamaya özen gösterdi.
Saz Cemal Enginyurt’un eline geçince… Vayy be… Analar ne “karizmalar” doğururmuş da haberimiz yokmuş… Dedik.
Türkiye’nin en oturaklı kanallarından birinde… Konuşmasının daha üçüncü dakikasında sağa-sola tehditler savurmalar… Önüne geleni paralel… İşbirlikçi… Hain ve bilumum şebekelerin maşası
ilan ettikten sonra Yılma Burak ile takışıp… Ahmet Hakana programı ara verdirmek zorunda bıraktırması… Kendisine gülümsememize… Bahçeliye vah dememize… MHP’ye ise ağıtlar yakmamıza neden oldu.
Cemale gülmekten öte ne yapabiliriz ki… Geçmişi belli… Çekeri belli…
Ben asıl Bahçeliye vah diyorum… Cemal Enginyurt onun oluru ve bilgisi olmadan programa çıkmayacağına göre… Demek ki… Bahçeli’nin umudu kala-kala Cemal Enginyurt ile… Parti içi ve dışı onun formatlarına kalmış.
Belli ki… Bahçelinin kaderi formatlara bağlı… Birinden öbürüne savrulup duruyor…
Allah kurtarsın demem mi lazım… Yoksa ıslah etsin mi demem lazım… Bir türlü karar veremiyorum.
MHP’ye ağıtlar yakmamız gerekiyor. Çünkü MHP sırf kabadayılılaşmış… Ama çakma… Boşuna
oy kaybetmemişler… Aslı dururken çakmasına neden oy versin millet…
Bir türlü seksenli yıllardan kurtulamamışlar… Allah kurtarsın… Çünkü bu partiye ihtiyacımız Hâlbuki… Pis kokular arş-ı alayı aşmışken… Kendilerine çeki düzen verseler… Bilimle-ilimle yoğrulmuş ehl-i namus kadrolar kursalar bu milletin hayır dualarını alsalar… Daha başarılı olmazlar  Çok mu zor bunları yapmak…
Bu konu aklıma geldikçe içim daralıyor… Size bir anımı anlatayım… Bu haftayı da noktalayalım.
Yıl 1974… Mimarlık Fakültesindeyim… Ecevit affından sonra anarşinin tekrar yükselme eğiliminde olduğu günler…
Aylardan Haziran sonu ve öğrenim yılı bitmek üzere… Ülkücülerin okul başkanı ile okulun giriş kapısında karşılaştım. Elazığlı ve adı Süleyman...
Selamlaşmadan sonra… “Yakup mezun oldum… Darısı başınıza…” Abi bize
 tavsiyen ne olur… “Yakup ananız-babanız buraya sizi okumanız için gönderdi. Ve sizin için varını yoğunu harcıyor. Onun için derslerinize sıkı sarılın, bir an evvel okulu bitirmeye bakın. Hem cahil bir ülkücüden okumuş bir ülkücünün… Ölü bir ülkücüden sağ bir ülkücünün bu ülkeye faydası daha çoktur. Bir an evvel sağ selamet okulu bitirin. Ondan sonra siyasetinizi yapın.
Kabadayılık geçer akçe değildir… Önce adam olmak gerekir.” Tam bir yıl sonra aynı yerde Süleyman abiden sonra seçilen başkanla karşılaştım; Timur abi hayırdır ne bu hal… Kafan-gözün yara bere içinde… “Ne olacak sizin yüzünüzden gomonistlerin gazabına uğradık.”
Hikâyesi uzun… Sadece şunu bilin ki okulu ele geçirmek sevdasındandı bu gazap işleri.
Sonuç,
Dilerim ki… MHP’deki maç Süleyman abilerin galibiyeti ile sonuçlanır da… Hem ülkem kazanır… Hem de Ahmet Hakan gibiler de malzemesiz kalır.