“Oğlum KA okur… Döner-döner bir daha okur.”
        Eskiler ne de güzel mesel etmişler… İnsan ne öğrendi ise onu tekrarlar. Bu sözün bir başka sürümü de var. İsterseniz onu da atlamayalım,
        “Can çıkar da huy çıkmaz.” Ya da “insan bildiğini tekrarlar.”
        Rahmetli anam bana kızdığında “huylu huyundan vazgeçer mi? Diye hiddetlenir… Arkamdan terlik fırlatırdı. Bizim böyle bir şansımız yok. Kapılardan ırak, Allah muhafaza…       

Hazret sanki yangından mal kaçırıyor “Atı alan Üsküdar’ı geçti.” 
        Sağ olsun internet imdadıma yetişti… Merak edip manasını Google amcaya sordum;
        Rivayet olunur ki Köroğlu’nun atı çalınır. Köşe-bucak arar. Sonunda Sirkeci Pazarında bulur. Satıcıya der ki “şu yağız atı bir deneyeyim.” Satıcı da tamam der. Köroğlu atına bindiği gibi ortadan kaybolur. Satıcı sorar, soruşturur deniz kıyısında bir muhterem zata rastlar. O da “atı alan Üsküdar’a geçti.” Der.
        Mahareti olanlar buradan kırk mana çıkarır. 
        Lakin…
        Mana ehli olanlar bilirler ki “Boşuna yırtınmayın, iş işten geçti.” Demektir. Siz bu rivayetin konunun hangi mihengine yakıştığını düşüne durun;
        Buradan “EVET” cenahında olanlara bir çift sözüm var.
        Sizin %51,4’nüz pahalıyı ucuza kapatmak oldu. Rahmetli babamın bana bir vasiyeti vardı;
        “Ağlayanın malı gülene hayır etmez. Mala değerini ver ki sana beddua yapışmasın.”
        Zannediyorsunuz ki bugüne kadar beleş yaşadık... Bundan sonra da böyle gidecek. 

Köroğlu atı kaptı ya… “Bolu Beyi de kim ola?” Diyecek. Siz de peşi sıra dört çarpı dörtlerle tozu dumana katacaksınız.
          Köroğlu’nun kısrağının künyesi kimde bilemem ama… Bildiğim bir şey varsa;
         Altınızdaki dört çarpı dördü size boşuna nasip etmediler. Günü geldiğinde sadece size fatura çıkacaksa vah ile kalırım… Bu dostluğumuzun nişanesi olur. Ama hesap hepten güzel vatanıma çıkacak. Yani hesabı beraber ödeyeceğiz. Ben ona yanarım. Arkadaş hatırına da külliyatlı bedel ödenmez ki. Vatan üzerine de bahis oynanmaz ki…
         Televizyon muhabiri –ki tv adı, sanı bende mevcut- sokaktaki bir hanım kızla söyleşi yapıyor;
         Muhabirin sorusu; Neden evet verdiniz?
         Hanım kızın cevabı; “Anayasa değişikliğinin ne getireceğini yeterince bilmiyorum. Ama çok sevdiğim bir insanı desteklemek için evet verdim.” 
         Evet diyenlere bakıyorum (çoğunlukla)bir şeylere meftun oldukları için Evet demişler.
         Melankolik bir durum,
         Bir arkadaşım “evet vereceğim, çünkü sayın bakanımızı desteklemeliyiz ki ileride bakanımızın yeri sağlam kalsın.” Eski siyasetçilerdenim ya… Bu sözün manasını hemen çözdüm “ehh bu sayede bana da bir şeyler damlar elbet.” Demeye getirdi “makbul”.
         Dedim ya… Melankolik bir durum söz konusu…
         Belli ki… Bir yağız delikanlıya memleketi kurban edeceğiz. Etmesine edelim de… Ne var ki delikanlı memleketin diğer yarısının da tipi değil.     İşte o fena…