Akşam erken yattım. Yatar yatmaz uyudum.

Tüm gece ne rüyalar gördüm. Ne rüyalar
Kimi gül kimi gülistandı
Kimisi bembeyaz özgürlük
Kimi kapkara mahpus
Kimi toz pembe, kimisi de kabus..

Tüm gece boyu martılar
Uçuşup, bağrışıp durdular
Sabaha karşı uyandım
Venüs ufukta parlıyordu.
Elimi yüzümü yıkadım,
Kendime kahvaltı hazırladım.

Televizyonu açtım. Haberleri izledim.
Haberler yine kara, yine bulanıktı.
Kahvaltımı yaptım, giyindim kuşandım.
Sokağa çıkmağa işe gitmeye hazırdım.

Benim ile  birlikte şehir de uyanmıştı.
Sokaklar, caddeler arabalarla, insanlarla doluyordu
İşte güneş doğuyor, Ünye”de sabah oluyordu.
Evden çıktım, arabama bindim,
Kara deniz sahilde uyuyordu..
Dünkü fırtına çoktan dinmişti.
Martılar da ortalıkta yoktu
Her biri bir çatıya sinmişti..

Otoparka  geldim hafif başım ağrıyordu
Lakin işlerim de beni çağırıyordu
Çantamı aldım iş yerine geldim.
Anahtarı çıkardım, kilidi açtım.
Kepengi kaldırdım, mekanıma girdim.

Gün boyu çalıştım çabaladım.
Herkese hizmet verdim, 
Her derde çare buldum.
Alacağımı aldım, borcumu ödedim
Vergilerimi  verdim.
Emeklisin, ihtiyarladın artık
Hala niçin çalışıyorsun, dediler
Tembelliğe kapalıyım dedim..

                 Yurt Şairi- Osman Maral