Bazen köşelerden birilerinin aleyhine yazı yazabiliyoruz. Belki birilerini kırıyor ya da üzüyoruz.

Ama, bu şekilde yazdığımızda, o kişiye karşı olduğumuzdan değil, o anlık gördüğümüz yanlışlıklardan dolayıdır. Bizim doğrumuz başkasının yanlışı olabilir. Fakat, kendi adıma konuşmam gerekirse, kendimce doğru olduğuna inandığım şeyleri yazıyorum.  Bu durum tam tersine de dönebiliyor. Bir öncesinde, aleyhine yazdığım kişinin, bir sonrasında lehine yazabiliyorum. Bu da gösteriyor ki; asla cephe almıyorum. Sadece şeffaf davranmaya çalışıyorum.

Sayın Kaymakamım için de olumsuz yazılar yazdığım oldu. Kişilik olarak çok değer verdiğim, saygın bir insan…

Bu hafta tekrar Kaymakamımı yazmak istedim. Çünkü, bu hafta yazılması gerektiğine inandım. Kaymakam Mustafa Bey’i geçtiğimiz hafta içerisinde aynı ortamda bulunmamız dolayısı ile, gözlemlerim doğrultusunda çok takdir ettim.

Sayın Kaymakamımı Vali Bey ziyarete geldi. Ziyaret esnasında kurum müdürleri ile bir araya gelerek toplantı yaptı. Kaymakam Bey, Ünye’yi anlatıyordu; her konuya hakimdi. O anlattı, Vali Bey dinledi. Vali Kenan Çiftçi müdürlere sorular yöneltiyor, cevap alıyordu.

Gözümden kaçmayan bir şey ise, Kaymakam Beyin, son derece rahat ve kendinden emin duruşuydu. Tüm soruları rahatlıkla cevaplıyor, her konuda mevcut bilgi donanımı ile tüm merak edilenleri cevaplıyordu. Çok hoşuma gitmişti. Kaymakam Bey’in o kadar donanımlı ve sakin,dik duruşu beni gururlandırdı.

Kaymakamımız, mütevazi ve kültürlü bir insan… Bununla da kalmıyor; Ramazanda ev ev dolaşarak, vatandaşların, gözündeki resmi devlet imajından ziyade, devletin sıcak ana kucağı olduğunu vurgu yapmak adına, vatandaşla samimi bir köprü kurmak istiyor. “ben herkesin Kaymakamıyım” diyor. Herkesle yakın olmak istiyorum diyor. Kimse zahmete girip, bütçesini zorlamasın diye, iftara son dakika kala vatandaşın kapısını çalarak, onlarla birlikte iftar yapıyor. “Allah ne verdiyse” diyor; Allah ne verdiyse onunla doyarız. Büyük bir restoranda iftar yemeği vermek istiyor. Vatandaşla devlet bütünleşsin istiyor. Anne ve çocuğu gibi…

Devletin sıcak bir yuva olduğunu bilsinler; şefkatli kollarına sığınsınlar diyor.

Kısacası Kaymakam Mustafa Demir mütevaziliğinin ve bilgi donanımlı bir Kaymakam olmasının yanında, aynı zamanda da son derece duygulu ve hassas bir insan…

                Bir diğer isimde Durmuş Zor… Durmuş Zor için aleyhinde yazı yazdım. Ama hiçbir zaman cephe almadım. Başında da dediğim gibi, doğru olmadığına inandığım konularda aleyhe yazıyorum.

Doğruluğuna inandığım konuda da övgü yapıyorum. Yani, şeffaf ve tarafsız olduğumu, ve kimseye şahsi anlamda kinim olmadığını belirtmek istiyorum. Bunu göstermek için de, geçtiğimiz hafta içerisinde Sayın Durmuş Zor’u ziyaret ettim. Kimseye kastım, kinim ve art niyetim yok. Tasvip etmediğim konularda üzüyorum.

Yeri gelince ihtar, yeri gelince iftihar etmektir bu… saygılar…