Bu gitmeler gitmek değil... Koşmakta, kovalamakta, kaçmakta ,atmakta, tutmakta ve gitmekte insan. Bir yerlere vara vara bu gitmeler nereye? İnsan amaçlar belirlemiş, hedefler koymuş. Yarışmakta, bir şeylerden birilerinden kurtulma, sıyrılma, arayı açma, farkı kapatma, fark atma, farklılık getirmek derdinde mi? Belki. Belki de değil. Hedefler gerçekleşince ne oluyor? Amaçlara ulaşınca ne oluyor? Yarışmaksızın yaşamak olur mu idi? Olursa nasıl olurdu? Hep birlikte bir uyum olabilecekken hep birlikte birbirine bir engel olmak, yarışta, kaçışta, koşuda bir çelme takmak niye idi? Hep birlikte varmak niye olmazdı? Amaç ne idi?Birilerini arkada bırakmak mı idi önemli olan bir noktaya varan olmak mı? İlk olmak... İkinciyi kimse hatırlamaz da ilk olanı herkes niye hatırlar? Ne kadar konuşursak konuşalım size göre bize göre olması gereken olan bu durum hiç mi yanlış görünmez, hiç mi eleştiri götürmez? Bir tuhaflık hiç mi hissedilmez? Bir yerlerde olan yanlışın kokusunu hissetmiyor musunuz? Ben söyliyeyim. İnsanın vahşi doğada olan bir süreci yaşaması olağan kabul edilmiştir. İnsan kendi türünden olanlar ile diğerlerine karşı bir üstünlük kurma eğiliminde. Bu eğilim de daha çok kırbaçlanmakta, gaza getirilmekte. İnsan birbirini elemekle mükemmel sonuçlara ulaşacağına inanmış durumda. Bencil doğası yaşanan bu süreci de makul göstermektedir. Bencil doğası bu yöntemle yarar gördüğünü düşündüğünden çok daha akıllıca gelmektedir. Seçimleri, yönelimleri, eğilimleri,eylemleri, düşünsel çabası bu mantıksal tutarlılığa uygun olmak zorunda olan bu insan bir diğerini gerekirse nefessiz bırakarak, gerekirse aç ve açıkta bırakarak kendi faydasını gerçekleştirmek hedefindedir. İnsanlığın yararına bir amaç belirleyerek bencilliğini yenen ve bir tek insanın geride kalmasına yüreği olur vermeyen insanların varlığını görmezden gelip yok sayamayız fakat istisna olan bu insanlardır çoğunluk olan insanlar dediğim gibidir. Bilim dünyasını, filozofları,yardımsever insanları, insanlığı yardımsever olmaya veya yardımcı olmaya sevkeden insanları beğeniyorum, imreniyorum.Kendileri için, kendi yararları için çalışıyor olsalar da belki daha fazla İnsanlık için çalışıyorlar. Kendisine bile faydalı olmak istemeyen insanları, sadece kendisine yararlı olan insanları, kendisine zararı olan insanları, başka insanlara faydalı veya faydasız olmayı bırakın onlara zarar vererek fayda elde etmeyi seçen insanları düşününce haksız değilim. Ne dedim bu gitmeler gitmek değil kendi bencil amaçlarımıza vara vara tükettiğimiz bir ömür ile bu gitmeler gitme değil. Pekçok inançta insanlara maddi yardım teşvik edilmiştir,işlerini kolaylaştırmak, sevgi dolu, sevecen yaklaşmak, gereksinimlerini karşılayamayan insanlara sahip olduğumuz güç ile uyumlu, oranlı bir şekilde paylaşımda bulunmak teşvik edilmiştir. İnsan kendisinin sahibi olduklarının kötülerinden bağışlarsa kaybeden olmuş, en iyilerinden bağışlarsa kazanan olmuş Habil-kabil kıssasında da bunu anlayabiliyoruz. Bencilliğinde kurtulan insan bencilliğinden kurtulma alıştırmaları yaparak bir değişim geçirmek suretiyle bir yol aldığında bu gitmeler iyi olacaktır.Buna inanmak zorunda bütün insanlık.İnsanlık birlikte kurtulmalıdır.