İttihat diye tefrikaya sebep olunmadan tevhidi yegane hedef belleyip müştereken azami ve samimi ve dahi fedakarane adanmışlıkla bilfiil çalışmaya azmi cezmi kasteyleyip dünyadan zerre menfaati bencilliğimize yar etmeden bu dünyadan göçerken iyilik adına bizden sonrakilere, bizimle aynı zamanda, aynı zaman diliminde yaşayanlara Allah rızasından başka bir niyet taşımaksızın amelden sayılacağı muhakkak faideli işlerde iştigal edebilmeyi Allah'ın nasip etmesini dileyerek bu duayı gerçekleştirecek meşguliyetlerde bulunarak bir ömür geçirmek büyük nasiptir, muvaffakiyet Allah’tandır, Allah nasip etsin her bir mümine.

 Şair Nedim’in dünyadan arzu almak yolunda sevgiliyle kaçamak buluşmalara değindiği şiirindeki hayatlar bir şey kazandırmayacaktır, dünya gelip geçecektir, eğlenceler bitecektir. Dünyayı kurtarırcasına ciddi meşguliyetlerle nihayetinde dünyayı kurtarsan da dünya da bitecektir, dünyadan kazanmak istediklerin de… Boş işler dolu işler nedir bilmek gerekir, faydalı faydasızı bilmek gerekir, yaşamayı bilmek gerekir nihayetinde iyi ölmek için. Nedim’in şiirinde dediği gibi dünyadan kam alalım düşüncesine kapılmamak gerekir.

Bu ne demektir. Bencillikten arınmak da demektir. Bencil olmayan “biz” diyebilir kolaylıkla. Adil olmak da demektir “biz”in hakkını vermek gerektiği için. Adil olmayan “biz”i kendi bencilliği için adil olmayan şekilde kendine koparabilir ki bunları fark etmeyi de gerektirir adalet.

Büyük bir coğrafyada o kadar çok ben diyen var ki bunların sayısının artması coğrafi büyüklüğe etki etmemekte fakat ben diyenler birbirine zarar vermekte ya da birbirlerinin işine çomak sokmakta, ilerlemelerini kendi bencilliği yararına engellemektedir, bu durumda insanlık ilerlemekte gecikmektedir, pek çok insan zarar görmektedir, savaşlar, sınır anlaşmazlıkları, korkulu rüyalar, paronoya, gerçek tehditler, varlık mücadelesi içinde bir hayat… Hepsi bu nedenledir.

 Diyorum ki bu ümmet cesaret edebiliyor mu sınır çekmeden yaşamaya, bölmeden bölüşmeden sahiplenmeden birlikte kullanmaya bu dünyayı.