31 Mart seçimleri 1 ay sonra yapılacak ve bütün bu tantanalar bitecek. Değişen pek bir şey olmayacak. Hükümet bildiğini okuyacak, muhalefet bir araya gelememenin sıkıntısını ve cezasını çekecek.

Önce zamlar yağmur gibi tepemize yağacak, nefes alamaz hale geleceğiz. Herkes borç batağına saplanıp ödeyemez hale gelecek.

Bazı büyük holdingler iflas edecek ve işçileri işten çıkarmaya başlayacak istihdam daralacak ve fabrikalar kapanacak.

Bazı bankalar tasarrufa gidip ilçelerdeki şubeleri kapatacak. Fakat çoğu alacaklarını tahsil edemeyeceği için batacaklar.

Küçük işletmeler birer ikişer kapılarına kilit vuracaklar. Madenlerimiz bir bir elden çıkacak ve yabancılara devredilecek.

Tarım hava şartlarından sonra, giderlerin fiyatlarının yükselmesi neticesinde iyice çıkmaza girecek. Köylü tarımla uğraşmayıp kolay yaşamın peşine düşecek.

Bu daralma neticesinde sıcak para bulamayan hükümet iyice borçlanmaya yüklenecek. Bu borç girdabı ise halen devletin elinde, varlık fonunda olan bazı kıymetli kuruluşların ipotek edilip borç karşılığında yabancıların eline geçmesine sebep olacak.

İyice köşeye sıkışan hükümet sosyal yardımları kısmak zorunda kalacak. Emeklilerin maaşları ödenemez hale gelecek. Engelli maaşları kesilecek ve bu serüven ülkenin iflasıyla neticelenecek.

Varlıklı insanlar ülkeden kaçacak, ülke iyice köşeye sıkışacak. Bu sıkışma sosyal patlamalara sebep olacak. İnsanlar gösterilere başlayınca, iyice bunalan iktidar, daha kapalı ve totaliter bir yönetim sergileyerek olayları şiddetle bastırma yoluna gidecek. Bu da iç savaşın fitilini ateşleyecek.

Olası bir iç savaş neticesinde, hükümete bağlı milisler iyice bağnaz ve yobazlaşarak, zemin bulduğu şeriat kurallarını içeren bir yönetimi arkasına alarak, itirazı olan, sorgulayan herkesi İşid gibi bir oluşum ile katledecek.

Ülkeyi yönetenler bir bir kaçıp, içini boşalttıkları ve borç batağına soktukları vatanı ve insanları kaos ve anarşiye terk edecekler.

Hiç bir zaman da, bu gidişattan sorumluluk üstlenmeyecekler. Çoğunlukla Amerika’nın para baronlarının arasında yerlerini alıp zevk sefa içinde yaşamlarına devam edecekler.

Bir ülke, sırf halkının küçük menfaatlerle kandırılması ve liyakate değil de kayırmacılığa önem verdiği için dağılıp gidecek.

Zaten tetikte olanlar ülkedeki iç savaşın birer figüranı haline gelecek, yönetim olarakta, Orta Afrika ülkeleri gibi diktatörler elinde kalacak.

İşte o zaman yıkık bir ülkede, ölülerimize ağlarken, aklımıza Atatürk gelecek. Utancımızdan yüzümüz kızararak ahlar vahlar içerisinde dizlerimize vuracağız.

Ben bu gece bu rüyayı gördüm. Evet kabul ediyorum, bu bir kabus hatta. Fakat iyice bir düşünün hele. Bu kabusun olma ihtimali var mı, yok mu?.

Onu bunu bilmem. Benim gibi kabus görmek istemeyen aklını başına almalı ve geleceğine sahip çıkmalıdır.